Contrast

Hoe lichter het is, hoe meer de duisternis opvalt. En andersom. Een fel rode kleur van een prachtige roos  contrasteert scherp en geeft die roos nog meer ‘karakter’ tegen de diepe blauwe kleur van een onbewolkte hemel. En andersom. Een harde kreet geslaakt in een lege, loze ruimte maakt de kreet nog harder en maakt nog duidelijker hoe leeg de ruimte is. Hoe dieper het dal, hoe hoger de berg. Hoe strakker de spiegel, hoe scherper het beeld. De aan- of afwezigheid van het een heeft ontegenzeglijk gevolg voor het of de ander. Het lijken wetmatigheden die diep in onze realiteit aanwezig zijn. Ik denk dat de meeste mensen dat ook met me eens zijn en zich herkennen in die wetmatigheden. In veel gevallen maakt  het tegenovergestelde de aanwezigheid of de identiteit van het ene of van die ene duidelijk. Je zou zelfs kunnen zeggen dat de aanwezigheid van het ene nodig is om de of het ander bestaan of identiteit te geven. Ik geloof in dit verband dus ook dat de aanwezigheid van het vrouwelijke, het mannelijke identiteit en inhoud geeft en andersom. Ik kan wel van mezelf zeggen dat ik me vooral man voel in relatie tot vooral vrouw. Daar schuilt een flink portie subjectieve waarneming in, maar toch.

In die relatie wordt de eigenheid van  mijn mannelijkheid het meest duidelijk omdat het zich onderscheidt van het vrouwelijke. Het wordt voor mij dan het meest waarneembaar en identificeerbaar.

 Als ik met een club mannen ben, voel ik me vooral  man omdat ik herkenning zie, ervaar, beleef en hoor. En dan denk ik niet meteen  aan het stereotype BAVARIA of RTL7 mannelijkheid overigens.

Het versterkt mijn mannelijkheid maar contrasteert het niet. Hierin schuilt naar mijn idee ook een bepaalde wetmatigheid. Maar het lijkt wel of ik dat niet meer mag noemen. Toch doe ik het. Ik geloof dat er veel  verwarring is gekomen omdat we de tegenstellingen niet meer mogen, kunnen, willen of durven te zien en te noemen. Ook en misschien wel juist op dit terrein. We mogen niet meer typisch mannelijke of typisch vrouwelijke eigenschappen proberen te duiden omdat het discriminatie op grond van sekse vergroot of mensen die seksueel anders aarden zou kunnen kwetsen.

Ik vind het belangrijk dat er vrouwelijk en mannelijk is in de ontwikkeling en groei van een mens. Ik denk daarom ook dat de meest ideale situatie is, is dat er een vader en een moeder is binnen een gezin. Een man en een vrouw.

 Ik hoor nu al weer overal stemmen hoe ik dat toch durf te zeggen.  Het is schandalig en kortzichtig!  En waarschijnlijk moet mijn  mening, net zoals zoveel  ‘religieus geïnspireerde’  meningen, achter de voordeur.  Het  past  helemaal niet in een respectvolle, humane en tolerante samenleving. En daar ben ik zo zat van. Iedereen mag van alles blijven roepen in de naam van RESPECT en TOLERANTIE. We mogen elke vorm van religie mateloos onderuit halen en beschimpen  omdat we vrijheid van meningsuiting een van de hoogst verworven eigendommen van onze westerse cultuur vinden.  Maar als ik iets zeg op basis van mijn identiteit en opvattingen moet ik dat vooral thuis doen want ik relateer het aan een geloof in een GOD die al lang van de tafel der verstandige verdwenen is.

Als ik me beroep op het klassiek of modern  liberalisme, het Marxisme of Socialisme of op de genadeloze grondwet  van het evolutionistisch denken: the survival of the fittest’ dan is alles ok. Dat is tenslotte ‘objectief’. Alsof de (recente) geschiedenis niet heeft bewezen hoe dat kan ontaarden?!

Mijn geloof is mij alles, het bepaalt mijn totale zijn. Hoe moeilijk dat ook misschien te begrijpen is voor velen. En ik wil de ruimte houden om dat in alle facetten van mijn leven gestalte te geven. En als iemand dat wil beperken, wil ik in ieder geval de vraag terug kunnen stellen waarom hij of zij dan zo stellig van mening is dat haar of zijn gedachtegoed het juiste is. In zo’n gesprek zal dan ook duidelijk worden dat die ander zich ook ergens op baseert of beroept. Die ander heeft ook een visie op het leven, op de maatschappij en baseert dat ook ergens op. En die basis wordt ook gevoed vanuit een filosofie, inzicht, levensbeschouwing of ‘geloof’. Dat contrast mag er zijn en die tegenstelling mag wat mij best duidelijk zijn en in geval ook conflicteren. Geeft niks. Het geeft die ander en mij juist identiteit. Maar laat me staan, gun me de ruimte en geef me de stem om in alle facetten van het leven daar geluid en inhoud aan te geven. Als meningen en gebaseerd op een  geloof alleen maar achter de voordeur gehoord mogen worden,  is de openbare ruimte de grootste gevangenis van ons land geworden. En daar begint het aardig op te lijken.

 

 

 

Bram

« Terug