Met  de groei van politieke  partijen als o.a. D66, die identiteit graag zien onderduiken achter de voordeur, vinden we het lastig om ‘ons gedachtegoed’ vorm en inhoud te geven en  verdwijnen we in algehele grijsheid of worden we zo orthodox dat we amper serieus te noemen zijn. Dus knappe koppen bedenken symposia , schrijven artikelen en buigen zich plichtsgetrouw over deze  materie.  In deze dynamiek wil ik graag een voorstel doen. Zullen we met elkaar de term ‘identiteitsgebonden’ categorisch loslaten en vermijden en daarvoor in de plaats de term identiteitsverbonden  hanteren?! Los van het feit dat het veel vriendelijker klinkt, gaat er ook veel maar vanuit!  In verbondenheid schuilt verlangen en gemeenschap, verbondenheid geeft actie en creativiteit, verbondenheid geeft kracht en gelijkwaardigheid. Verbondenheid gaat uit van mijn persoonlijke wens om me ergens aan te willen verbinden en me ergens mee verbonden te weten. Het gaat uit van mijn eigen wil om dat te doen! Volgens mij is dat identiteit. Dat is geen papieren clausule in een zojuist ondertekend statuut. Nee, identiteit is een kwestie  van het hart. En wat mij betreft het liefst een kloppend hart. Bram