Het is al weer even geleden dat de goedheiligman ons land met zijn stoomboot aan deed.  Daarmee is de volkomen doorgeschoten en veelal zinloze discussie rond de pietermanknecht weer wat verstomd. Gelukkig maar. Minder mevrouw Simons die als verwend en vercommercialiseert stijlicoon haar slavernijverleden met ons delen wil. Let wel: ik ben tegen een categorische ontkenning van welke gebeurtenis uit het verleden dan ook. Ook die van de Holocaust door een groeiende groep  Medelanders en de volkerenmoord op onze Armeense broeders en zusters door de Turken. Maar dat gezeik over Zwarte Piet komt zo langzamerhand mn strot uit.

Maar, het kan nog gekker. In Frankrijk ontstaat er roering rond de positionering van de kerststal. Nee, dat heeft niets te maken met vermeende dierenmishandeling van de os en de ezel aangaande de krapte in de stal, vanwege de stigmatisering van de herder in z’n algemeenheid, de eenzijdige benadering van de gastvrijheid van de gemiddelde Joodse herbergier of de doorgeschoten patriarchaal dominante houding van Jozef. Nee, het gaat om de bevreesde mogelijkheid dat er rond een kerststal momenten van bezinning, gebed of aanbidding zullen ontstaan. En daar waar de stal een openbaar gebouw siert, dient dit ten strengste te worden tegengegaan. Er mag geen enkele vorm van religieuze beleving zichtbaar zijn of gepromoot worden nabij een publieke gelegenheid. De volkomen doorgeschoten implementatie van de scheiding tussen kerk en staat. De neo-liberaliteit ten top. In dit verband droom ik soms van een kerststal met Edith Schippers als Maria, Alexander Pechtold  als Jozef en Jet Bussemaker  als voorzangster van het engelenkoor. De os en de ezel geef ik graag over aan het links politieke veld of aan de partij voor (of was het van?) de dieren. Wel stilhouden graag, anders bouwt de PVV gelijk een hek om de stal: want vol=vol.

 Bram