Luisteren naar je hart, emoties verbaliseren, je innerlijke stem volgen, dichtbij jezelf blijven, je zelf ontplooien, zelfverwerkelijking en meer van dat soort psychologische, introspectieve jaren ‘80 hulpverleningskreten hebben onze vocabulaire en zo ook onze kijk op onszelf en de medemens ingrijpend veranderd. Ook in de gemiddelde evangelische boekwinkel (wat dat dan ook precies is) vind je een ruim aanbod aan titels die hetzelfde pretenderen en daarbij vanzelfsprekend de nodige extra geestelijke bagage meegeven. Vaak is er een soortgelijk doel: de vergroting van het eigen levensgeluk. Ik heb zelf ooit een agogische opleiding genoten dus ik mag spreken van een bepaalde kennis en van een herkenbaar vakjargon. Wat me in dat alles nog regelmatig treft is dat de emotie BOOSHEID een soort van ondergeschoven positie inneemt. BOOSHEID werd en wordt nog vaak gepareerd met de klassieke zelfbevredigingszin: ‘’ dat zegt vooral veel van jou…..’’ Toch is BOOSHEID een enorm belangrijke emotie en verdient alle ruimte. Boosheid treedt op bij onvrede, onmacht, kwetsuur, belediging, onrecht, misdaad, ergernis en irritatie, onheuse bejegening en bij bedreiging van geliefden en wat je lief is. Die boosheid negeren haalt volgens mij een bepaald vuur uit mensen weg en creëert een gelatenheid  die juist bij christenen zichtbaar lijkt te worden. Niet zelden merk ik dat binnen mijn werk. Conflicten en het uiten van boosheid vinden we lastig. Ergens ligt dan zo’n deken die we maar al te snel over de zaak heentrekken. Bang om de ander te kwetsen, ons zelf minder geliefd te maken en een bepaalde ongemakkelijkheid in de sfeer brengen. De bijbel spreekt veel over toorn, boosheid en woede. Niet zelden betreft het de Almachtige Zelf die in Zijn woede komt tot uiterst ingrijpende opdrachten of maatregelen. Teksten die we graag snel vergeten omdat het ons weghoudt bij dat lieve beeld dat we hebben van die aardige God die verdacht veel lijkt op Sinterklaas. ‘’Wees toornig en zondig niet’’ dat is een opdracht om in beweging te komen lijkt me. Als er geen boosheid meer is, hebben we ons neergelegd bij wat er is…en dat kan niet waar zijn.