Nee, het gaat niet over dat kleine plaatsje in het Land van Altena. Ik probeer een nieuw werkwoord te introduceren. Genderen: de publieke discussie over identiteit en geslachtsbepaling. Het is zo’n maatschappelijk thema waarbij ik de indruk krijg dat je er beschouwend alles over kunt zeggen maar normerend het zwijgen wordt opgelegd. Een taboe van de hoogste soort. We kennen allemaal de keuzes die sommige bedrijven, winkelketens, organisaties en instellingen maken om geen genderbepalende uitingen meer te gebruiken. Geen bordjes op sanitaire voorzieningen met een vrouwtje en een mannetje, geen kinderkleding die doet vermoeden dat het voor een meisje of een jongetje is en geen ‘hij en zij’ maar een onbepaalde duiding in publicaties e.d.. We moeten af van die veel te bepalende duiding van de sexe. De presentatrice van Nieuwsuur maakte het klip en klaar duidelijk: ‘’kinderen willen niet meer in een hokje worden geplaatst’’. Of te wel: ook al ben je als meisje geboren en is je lichaam voor de 100% vrouwelijk met alle kenmerken tot in het diepste van de DNA-structuur geworteld, als je je daar niet goed bij voelt en liever ‘hij’ of ‘het’ wordt, dan moet er alle vrijheid zijn om die keuze te respecteren. Dan heb ik het hier vooral over jongeren. Een kort overzichtje tijdens het programma gaf aan dat er ongeveer 400 kinderen onder de 18 jaar zich jaarlijks melden i.v.m. wat we noemen Genderdysforie. In het VUMC zo’n 40 kinderen tussen de 4 en 12 jaar. Naast allerlei psychische oorzaken gaf de onderzoeker in het programma aan dat ook de brede aandacht in de media medeoorzaak is van de groei van aantallen jongeren/kinderen die zich melden. Ik geloof van harte dat er veel diep ervaren leed is op dit thema en de verwarring immens is als het jezelf of iemand dichtbij je betreft die zich ongelukkig voelt in het lichaam dat is gegeven. Maar alsjeblieft mensen laten we ALLE zorgvuldigheid op ethisch, medisch en relationeel vlak koesteren en hanteren voordat we overgaan op die immense ingreep om een wezenlijke identiteit in alle toonaarden van het bestaan te veranderen. We sleutelen aan LEVEN op een manier waarbij ik me soms afvraag op welke troon wij wel niet denken te mogen gaan zitten.

Bram