De zomer is bij uitstek het seizoen om naar een pretpark te gaan. Regelmatig hoor ik om me heen dat een dagje Efteling of Walibi is gepland. Soms zelfs wordt de reis naar Parijs afgelegd om Euro Disney aan te doen. Ik ben er ook eens geweest met mn gezin. Dat was voor hen en mij geen pretje. Ik was bloedchagrijnig die dag en ik had geen idee waar dat precies in zat. Later ben ik er wel achter gekomen. Op een of andere manier trek ik die pretparken niet. Allereerst al vanwege al die mensen die bereid zijn drie kwartier in een rij te gaan staan voor een attractie van drie minuten of koffie kopen voor zes euro omdat die ratten van die parken overal geld in zien en dat gewetenloos uit je zakken rammelen. Maar meer nog, ik heb niks met die plekken waar een soort schijnwereld wordt opgetrokken en de realiteit van alle dag zoveel mogelijk wordt gemaskeerd door een wereld die veel leuker lijkt en alles doet wat jij wilt en antwoord geeft op al je wensen en verlangens. Ik wil geen ouwe zeikerd zijn, maar ik heb er gewoon niks mee.

Soms overvalt me datzelfde gevoel als ik naar van die wonderweekenden, genezingsconferenties en bevrijdingsfeestjes kijk. U roept, wij draaien?  Waar zijn de plekken nog waar we geleerd worden om te gaan met een weerbarstig en geschonden leven, waar dood en ziekte realiteit is en er geen exclusief recht op genezing en bevrijding bestaat. Wat doen we als het feest niet doorgaat? En zijn we dan nog net zo dichtbij mensen? Waar leren we nog te geloven dat in alles Hij Dezelfde is en blijft en van ons wordt gevraagd te volharden en te hopen. Dat begrippen als genezing en bevrijding veel verder gaan dan de groei van het rechterbeen met 2,5 centimeter of de koekjesverslaving die stopt? Eerlijk gezegd?! Ik ontwikkel een voortdurende weerstand en een groeiende boosheid tegen  al die grote podia met grote woorden van kleine mensen met GOD als de grote Walt Disney. Ja, ik blijf open staan en geloof hartgrondig dat de Almachtige veel groter is dan dat wij kunnen bidden of beseffen en dwars door onze realiteit ZIJN WAARHEID gestalte kan geven. Maar ik geloof steeds minder in de manier waarop wij dat vermarkten. Pretparken vind ik het.

Bram